ශ්‍රී ලංකාවේ පාලක පන්තිය ලෙස ඉහලින්ම සිටින්නේ ජනාධිපතිවරයා ප්‍රමුඛ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් 225 කි. ඉන් පරිභාහිරව ලේකම්වරුන්ගේ සිට පහල ප්‍රාදේශීය ලේඛම් දක්වා මාණ්ඩලික ශ්‍රේණියේ නිලධාරීන් සම්මතව තිබෙන අණ පනත් ක්‍රියාත්මක කල යුතුය. මේ වන විට “ අවසානයක් නොපෙනෙන ප්‍රශ්නවලට” පිළිතුරු දිය යුත්තේද මේ සියලුම දෙනාය. බොරදියේ මලු බාන, පපුවට ගහගන්නා දේශපාලඥයන් මහජන මුදල් කොල්ල කාපු හැටි, අරක්කු තැබෑරුම්, විවිධ කොන්ත්‍රාත්තුවලින් ඇතුළු විවිධ උපක්‍රම ඔස්සේ සල්ලි ගරපු ආකාරය දන්නේ ඔවුන්ගේ හෘද සාක්ෂිය සහ ඒවා ලබා දුන් පුද්ගලයන්ය.රාජ්‍ය නිලධාරින්ද එසේමය. ප්‍රශ්න යට ගසන්න වෙර දරන ශ්‍රී ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් තම තමාගේ බලය ස්ථාපනය කරගැනීමේ “ගෝනි බිල්ලාගේ” චරිතයට පන පොවා තිබේ. ඒ වර්තමාන පරපුරේ ගෝලීය දැනුම නොදන්නා නිසා වන අතර ජනතා නියෝජිතයන් තේරුම් නොගෙනෙ තිබෙන්නේ “ වෙස් මුහුණු බැන්දත් – නටන්නේ එලිපිටබවයි.” මා ලියන්නට යන්නේ ඔවුන්ගේ වරදින් සමජය විනාශ වන ආකාරයයි.
එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයට අනුව, තරුණයින් යනු වයස අවුරුදු 15 ත් 24 ත් අතර පුද්ගලයින් කණ්ඩායමකි. එය ළමා වියේ සිට වැඩිහිටිභාවයට සංක්‍රමණය වන අතර එහිදී මිනිසුන් වගකීම භාර ගැනීමට සහ ඔවුන්ගේ ප්‍රජාවේ ක්‍රියාකාරී කොටසක් වීමට පටන් ගනී. ජවයෙන්, අදහස්වලින් සහ විභවයන්ගෙන් පිරුණු යෞවනයන් ලොව පුරා දුක්ඛිත ලෙස අවතක්සේරු කරනු ලැබේ. අවාසනාවකට මෙන්, මෙම අවතක්සේරු කිරීම කෙතරම් දරුණුද යත්, එය සමාජ සම්මතයන්ට පමණක් සීමා නොවී නීතියක් බවට පරිවර්තනය වේ. උදාහරණයක් ලෙස, තුර්කියේ පාර්ලිමේන්තුවට තරග කිරීමට නීත්‍යානුකූල වයස අවුරුදු 25 යි, ඉරාකයේ එය 40 යි, ලෝකයේ සංවර්ධනයේ සහ සමානාත්මතාවයේ උච්චතම ස්ථානය ලෙස සැලකෙන එක්සත් ජනපදයේ පවා වයස අවුරුදු 25 කි. නීති එසේ නොවේ නම්. තාරුණ්‍යයට නායකයින් වීමට අවස්ථාව ලබා දෙන්න, එවිට සමාජයත් එසේ කරයි කියා අප බලාපොරොත්තු වන්නේ කෙසේද?. නමුත් ශ්‍රී ලංකාවේ අරගලයට හේතුව වන්නේ අවුරුදු 74 ක පාලනය තුල ජීවත්ව සිටින සහ මියගිය පාලකයන් රට විනාශ කරමින් වර්තමානයේ ජනතාවට කුසගින්න පමනක් ලබා දීමයි.
සමාජයේ බොහෝ සාමාජිකයින් බොහෝ විට තරුණයින් දෙස බලන්නේ අනාගත බලාපොරොත්තු සහිත අහංකාර සහ නොසැලකිලිමත් පුද්ගලයින් ලෙස වන අතර ඔවුන්ගේ අදහස් විකාර සහගත බවත් සමාජය සමඟ නොගැලපෙන බවත් ඔවුන් විශ්වාස කරති. සමාජය විසින් තාරුණ්‍යය සහ ඔවුන්ගේ නිර්මාණශීලිත්වය නිරන්තරයෙන් ප්‍රතික්ෂේප කිරීම නිසා තරුණයින් එයට සහ එහි සම්ප්‍රදායන්ට එරෙහිව කැරලි ගැසීමට හේතු වේ. මෙය අනෙක් අතට, සමාජය එහි විලුඹ හාරා ගැනීමටත්, තාරුණ්‍යය ඊටත් වඩා ගෙන එන වෙනසට එරෙහි වීමටත් හේතු වේ. තාරුණ්‍යයේ බලයට එරෙහි මෙම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම සහ ප්‍රතිරෝධය තරුණයාගේ ජීවිත කාලය පුරාම අදියර කිහිපයකින් සිදු කෙරේ. ලෝකයේ සාමකාමී රටවල් තුල එවැනි තත්වයන් දක්නට නැත. හේතුව නම් තරුණයන්ගේ අනාගතය නීතිමය වශයෙන් ස්ථාපනය කර තිබීමයි. දියුණු යයි සම්මත බොහෝ රටවල්වල තරුණ ජීවිත සකසා තිබෙන්නේ ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් හරහාය. ඔවුන් සියල්ලම සිදුකරනුයේ “ තාරුණ්‍ය” මූලික කරගෙනය.
කෙසේ වෙතත් මා ඉහතින් සදහන් කල අවතක්සේරු කිරීමේ ගැටලුව ආරම්භ වන්නේ සමාජයේ මූලික ඒකකය වන පවුලෙනි. අද දක්වාම, බොහෝ පවුල් තම දරුවන්ගේ අදහස් සහ තම අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට ඇති අයිතිය අවතක්සේරු කරති. සිද්ධිය සාමාන්‍යයෙන් ආරම්භ වන්නේ දෙමව්පියෙකු හෝ වැඩිහිටියන් පිරිසක් කතා කිරීම සහ අදහස් හුවමාරු කර ගැනීම සහ දරුවාගේ හෝ යෞවනයාගේ උනන්දුව උපරිම වන විට සහ සංවාදයට දායක වීමට අවශ්‍ය වූ විට ඔවුන් එය බොහෝ විට දෙමාපියෙකු හෝ ඥාතියෙකු වෙත පවසයි. ඔවුන් තවමත් තරුණ බැවින් කතා නොකළ යුතු බවත් ඔවුන් මාතෘකාව පිළිබඳව ප්‍රමාණවත් දැනුමක් නොමැති බව උපකල්පනය කරයි. දෙමව්පියන්ගේ හදවතින්ම තම දූ පුතුන්ගේ උපරිම කැමැත්ත ඇති අතර, මෙම ක්‍රියාකලාපය තරුණයාගේ ආත්ම අභිමානයට හා නිර්මාණශීලීත්වයට හානි කරන අතර දිගුකාලීනව සමාජයට අහිතකර ලෙස බලපායි.
කෙසේ වෙතත්, අවතක්සේරු කිරීම පවුල සමඟ නතර නොවේ. දරුවා තරුණ වැඩිහිටියෙකු වී විශ්ව විද්‍යාලයට ඇතුළු වූ විට, ඔවුන් ස්වාධීන වේ යැයි කියනු ලැබේ. නමුත් ගුරුවරුන් මර්දනය කිරීම නිසා එය එසේ නොවේ. නිදසුනක් වශයෙන්, සමහර සිරියානු විශ්ව විද්‍යාලවල, ගුරුවරුන් සිසුන්ගේ අදහස්වලට ඇහුම්කන් දීමට එතරම් විවෘත නොවන අතර ඒ මන්දැයි පැහැදිලි කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කරන අතරම සිතිය යුතු දේ ඔවුන්ට පැවසීමට පුරුදු වී සිටිති. මෙම ක්‍රියාව සිසුන්ට ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන සහ ඔවුන්ගේ විශ්ව විද්‍යාලය කෙරෙහි අභිප්‍රේරණය සහ උනන්දුව නැති කර දමනු ඇත. සිරියාව යනුද වුරුදු ගනනාවක් තිස්සේ විවිධ ගැටුම් වලින් පීඩාවට ලක්ව සිටින රාජ්‍යයකි.
උපාධිය ලැබීමෙන් පසු තරුණයා රැකියා සාමාන්‍ය සමාජයට පිවිසෙයි. වැඩ ආරම්භ කරන විට ඔවුන් සිතන්නේ මෙය තම අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට සහ ධනාත්මක වෙනසක් ඇති කිරීමට සුදුසුම අවස්ථාව බවයි. කෙසේ වෙතත්, තරුණයා ඉක්මනින් සොයා ගන්නා පරිදි, එය එසේ නොවේ. ඔහු මුලින් වැඩ කරන ආකාරය වෙනස් කිරීමට උත්සාහ කරන ඕනෑම අදහසක් ලොක්කා මර්දනය කිරීමට පටන් ගනී. එමනිසා, පුද්ගලයා තම රැකියාව අහිමි වීම වළක්වා ගැනීම සඳහා ඔහුගේ අදහස් යටපත් කර ගනී. මේ තත්වය නොදියුණු බිදවැටුණු රාජ්‍යන්වල ඉහලින්ම තිබෙන ශ්‍රී ලංකාවේද ඉහලින්ම් තිබේ. ශ්‍රී ලංකාවේ ආරක්ෂක අංශවල එය ඉහලින්ම තිබේ.
ඉහත සඳහන් කළ සෑම අදියරකදීම තාරුණ්‍යය මුහුණ දෙන සියලු මර්දනයෙන් පසුව, ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් මෙම ක්‍රමයට හුරුවී ඔවුන් පසුපස එන සියලුම තාරුණ්‍යය යටපත් කරමින් ඒ ආකාරයෙන්ම ක්‍රියා කිරීමට පටන් ගනී. මෙම අවතක්සේරු කිරීමේ ගැටලුව සහ එයින් ඇති වන මර්දනය සෑම පරම්පරාවකටම අත්දැකීමක් වන විෂම චක්‍රයක් කරා ගෙන යයි. බොහෝ රටවල් එය එසේ සිදුවීම වලක්වා තිබෙන්නේ දේශීයත්වය තුලිනි. මලයාසියාව, අයර්ලන්තය පමනක් නොව නොදියුණු මිනිසුන් සිටින මහද්වීපයේ ලෙස සැලකෙන අප්‍රිකානු මහද්වීපයේ බොහෝ රටවල්වලද කටයුතු සිදුවන්නේ තරුණයා මුලික කරගෙනය. මා 2021 වර්ෂයේ යුරෝපානු සංගමයේ තරුණ සංවර්ධිතයන්ගේ සංගමයේ සැසියකට අන්තර්ජාලය ඔස්සේ සහභාගී වී ශ්‍රී ලංකාවේ තරුණ සංවර්ධනය ආරම්භ කල යුත්තේ කෙසේද යන්න නැගු ප්‍රශ්නයට පිලිතුරු දුන්නේ අප්‍රිකානු තරුණ සන්වර්ධිතයෙකුය. ඊට අමතර ඩෙන්මාර්ක් තරුණ සන්වර්ධිතයෙකු ඇතුළු එදින සමස්ත සැසියෙන් පැය 2.5 ක් පමණ කතා කලේ ශ්‍රී ලංකාව ගැනය. විශේෂත්වය වන්නේ ඒ වන විටත් මෙම තරුණ අරගලය ආරම්භ නොවීමයි. ( නෙත් fm බැලුම්ගල වැඩසටහනක් පහතින් තිබේ. එයටද සවන් දෙන්න)
අද මා මෙම ලිපිය ලියන්නේ මේ ක්‍රමය වහාම වෙනස් කිරීමේ පියවර තබන ලෙස බලධාරීන් ඇතුළු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ගෙන් ඉල්ලා සිටීමයි. දැන්වත් එය නොකරන්නේ නම් හෙට දින වන විට තවත් තරුණ ජීවිත දහස් ගනනක් ශ්‍රී ලංකා මාතෘ භුමියේ අකාලයේ මිය යනු ඇත. එපමණක්ද නොවේ, ආරක්ෂක අංශ වල සාමාජිකයන්ගේ පවුල්වලටද, ඔවුන්ටද මෙන්ම පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරු ඇතුළු සියලුම දෙනාටමට මර භියේ ජීවත් වීමට සිදුවනු ඇත. එයට ඉඩ නොදීමට නම් ඔබ සියලුම දෙනා ඒ වෙනුවෙන් කැප කල යුතුය. එබවින් මෙම චක්‍රය බිඳ දමා තරුණයින්ගේ අනාගතය සුර්කෂා කිරීමට අවශ්‍ය අණ පනත් හැකි ඉක්මනින් නිර්මාණය කල යුතුය. ඔබා සියලුම දෙනා ඒ වෙනුවෙන් රජයට බලපෑම් කල යුතුය. වර්තමාන තරුණයින්ගේ වඩා පරිණත, විවෘත මනසක් සහ නිර්මාණශීලී බව වටහා ගැනීමට සහ එය රට වෙනුවෙන් යොදා ගැනිමට බලධාරීන්ගේ දෙනෙත් යොමුවිය යුතුය . සමාජය ගොඩනැගීමට ඔවුන් සම්බන්ධ කර ගැනීම සංවර්ධනයේ යතුරයි. පැරණි ක්‍රම තවමත් ක්‍රියාත්මක වේ, නමුත් එයට අවශ්‍ය වන්නේ වඩා හොඳ සමාජයකට අපව ගෙන යාමට තරුණ ස්පර්ශයක් පමණි. ඒ සදහා ජාතික තරුණ ප්‍රඥප්තිය හැකි ඉක්මනින් ක්‍රියාත්මක කල යුතුව තිබේ. ඒ හැර 88/89 වාගේ කිරිමට පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් සැරසෙන්නේ නම් එය මා මුලින් සදහන් කල ආකාරයට ලෝක ඉතිහාසයේ ලියවෙන දැවැන්ත කළු පැල්ලමක් වනු ඇත.
ලෝකය දෙසට අවධානය යොමුකරණ විට යෞවනයන් ලබා ගත් ජයග්‍රහන එමටය. 1999 ICPD කයිරෝ +5 සමුළුවේදී ඉදිරිපත් කරන ලද රැඩිකල් ඉල්ලීම් 3කට එරෙහිව නැගී සිටීමෙන් පසු මානව හිමිකම් ආරක්ෂා කිරීම සඳහා එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය සහ තරුණයින් සමඟ වැඩ කිරීමට ඇයට ආරාධනා කරන විට ඇනා හැල්පයින් වයස අවුරුදු 21 කි. පසුව, ඇය මානව ගරුත්වය සහ තරුණ නායකත්ව සංවර්ධනය ප්‍රවර්ධනය කිරීම සඳහා ක්‍රියා කරන සංවිධානයක් වන ලෝක තරුණ සන්ධානයේ නිර්මාතෘවරිය බවට පත්විය. සිංහරාජ විනාශයට එරෙහිව කතා කල ශ්‍රී ලංකාවේ භාග්‍ය අබේරත්නද මේ වන විට යුරෝපානු පරිසර සංවිධානයක් සමග සම්බන්ධ වී වැඩකිරීමට අවශ්‍ය පහසුකම් ලබා දීමට ශ්‍රී ලංකාවේ විදේශගත පිරිස් කටයුතු කරමින් සිටී. එවැනි උදාහරණ දහස් ගනනාවක් මෙහි සදහන් කල හැකිය.
හෙට දිනයේ දහස් ගණන් ශ්‍රී ලාංකිකයන් ආරක්ෂා කිරීමට කිසිදු සැලසුමක් තවමත් ක්‍රියත්මක නොවේ. යෞවනයන්ගේ ශක්තිය නීතියෙන් සහ සමාජවිද්යාත්මකව් ලබා ගැනීමට නීති සකසනවා වෙනුවට ශ්‍රී ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් “ලේ” සෙලවීමකට සූදානම් වන්නේ ඔවුන්ගේ ලෝකය පිළිගත් ක්‍රම පිලිබඳව අත්විදීමට ඔවුන්ටද නොලැබුණු නිසාය.
මෙම විසඳුම ශ්‍රී ලංකාව තුල ක්‍රියාත්මක කිරීමට නම් තරුණ සංවර්ධනය පිලිබදව ශ්‍රී ලංකාවේ සිටින උගතුන් ආත්ලොස්සේ උපකාර අවශ්‍ය වේ. එසේ නොමැතිව නූතන ලෝකයේ තරුනයන්ගේ “ ලේ ” සෙලවීමට උත්සාහ කරන මන්ධ බුද්ධික උත්සාහයන් වලින් ඇතිවන “ විෂෙන් විෂ” නැසීමේ ක්‍රියාවලියක් ඇති වේ. එහිදී සිදුවන්නේ කුමක්ද යන්න අමුතුවෙන් පැහැදිලිකල යුතු නොවේ.
එබැවින් මේ ප්‍රශ්නය නිම කිරීමට නම් තරුණයන් ඉල්ලන ඉල්ලීම් ලබා දෙමින් , ජාතික තරුණ සංවර්ධන ප්‍රඥප්තිය හැකි ඉක්මනින් ක්‍රියාත්මක කිරිමට තරුණ කටයුතු පිලිබදව විෂය භාර ආමාත්‍යවරයාගේ අවධානය යොමු විය යුතුය. තරුණයන් අපරාධකරුවන් බවට පත් වී අනාගතයේ එන මහා විනාශයේ කොටස්කරුවෙකු නොවීමට වගබලා ගැනීම වර්තමාන තරුණ කටයුතු පිලිබදව අමාත්‍යවරයාගේ ඉහලින්ම තිබෙන වගකීමකි. එසේම 20 වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ තිබෙන පූර්ණබලතල වලට අනුව ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාද එයට වගකිව යුතුය.
ශ්‍රී නිශ්ශංක මායාදුන්න, සාමාජික, පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලීය එක්ෂත් තරුණ සංවර්ධිතයන්ගේ සංගමය.
