ශ්‍රී ලංකාවේ තවමත් තුන් වේල හොදින් කා බී සැපෙන් ජීවත් වන ජනතාවක් සිටින නමුත් පාලකයන්ට මෙන්ම පොලිස් ඇතුළු ආරක්ෂක මෙන්ම රාජ්‍ය ආයතන වලට නොදැනුනු මිලියන් ගනනාවක් ජනතාවක් මේ වන විටත් ආර්ථික වශයෙන් මෙන්ම සමාජමය වශයෙන්ද බිඳ වැටී තිබේ. මාසික වැටුප් ලබන ඔබට වඩා මාසික වැටුප් නොලබන ජනතාවගේ දු දරුවන් පාසල් වල උදෑසන රැස්වීම්වලදී ක්ලාන්තය සෑදී බිම ඇද වැටෙන්නේ කුසට ආහාර නොමැතිව පාසලට පැමිණෙන බැවිනි. එවන් වටපිටාවක පීඩිත මිනිසුන්ගේ අරගලය මර්ධනය කරන්නේ පීඩිත මිනිසාගේ බදු මුදලින් යැපෙන ආරක්ෂක අංශයි. මේ ලිපිය ලියවෙන්නේ සැබෑම ත්‍රස්තවාදීන් කවුද යන්න විමර්ශනාත්මකව පැහැදිලි කරමින් ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය ඇතුළු ආරක්ෂක අංශවල නීතිවිරෝදී ක්‍රියාවලිය පැහැදිලි කිරීමටය. මෙම ලිපිය කොටස් කිහිපයකින් පලකිරීමට සිදුවන්නේ මෙය විද්‍යාත්මකව සකසා ඇති ලිපියක් හේතුවෙනි. මේ වන විට ශ්‍රී ලංකාවේ පොලිසිය මූලික මිනිස් අයිතිවාසිකම්වලට පටහැනිව යමින්, පවතින නීතීන් තමන්ගේ වාසියට පමණක් හරවාගෙන අනීතික ක්‍රියාවලියක යෙදෙමින් සමාජය භීතිකාවකට තල්ලු කර තිබේ. එය එසේ වුයේ අයි?. එය නිවැරදි කල යුත්තේ කෙසේද?. සාමකාමීව අරගලකල පුද්ගලයන් ත්‍රස්තවාදීන් උනේ කොහොමද?. මේ ලිපිය ලියවෙන්නේ තවත් අරගලයකට යමින් රට ගිනි තබන වැඩකටයුතු නොකරන ලෙස රජයට බලකිරීම සඳහාය.
සමාජ ව්‍යුහය සහ පිළිවෙළ, සමාජය පාලනය කිරීම සහ දේශපාලනය යහපත් සන්නිවේදනය මත රඳා පවතී. හොඳ සන්නිවේදනයක් සඳහා පාරිභාෂිතයේ නිර්වචන පිළිබඳ එකඟතාව අවශ්‍ය වේ. 2001 සැප්තැම්බර් 11 වැනි දින නිව් යෝර්ක් ප්‍රහාරයේ දුරදිග යෑම සහ දිගුකාලීන බලපෑම් මගින් පෙන්නුම් කරන පරිදි ත්‍රස්තවාදයට නාටකාකාර ලෙස ලෝකයට බලපෑම් කළ හැකිය. ත්‍රස්තවාදයේ නිර්වචනය මෙම ප්‍රශ්නයට සන්නිවේදනයට සහ ප්‍රතිචාරයට බලපාන අතර සමාජයට සහ දේශපාලනයට ප්‍රතිවිපාක ඇති කරයි. කෙසේ වෙතත්, “ත්‍රස්තවාදය” යන වචනයට සුදුසු විශ්වීය නිර්වචනයක් නොපැහැදිලිව පවතින නමුත් විවිධ ආයතන, සංවිධාන සහ රාජ්‍ය ආයතන ඔවුන්ගේ විශේෂිත කාර්යභාරය, අරමුණ හෝ පක්ෂග්‍රාහීත්වයට ගැලපෙන පරිදි විවිධ නිර්වචන ඇති කරගෙන තිබේ. එසේ තමන්ට වාසිදායක ලෙස නිර්වචන සකසාගෙන තිබීමේ භයානකම ශ්‍රී ලංකාවේ අරගලකරුවන්ට එරෙහිව මේ වන විට සිදුකරන දෙයින් වටහාගත හැකිය. නමුත් ශ්‍රී ලංකාව නොදන්නවා වුවත් ඒ සදහා පිළිගත හැකි නිර්වචන ඉදිරිපත් කර තිබේ. ඒ සියල්ලම මේ ලිපියේ ඇතුලත් කෙරේ.
ත්‍රස්තවාදය ජාත්‍යන්තරයි. ත්‍රස්තවාදී කණ්ඩායම්වල අණ සහ පාලනය, බඳවා ගැනීම්, පුහුණුව, ක්‍රියාකාරී මෙහෙයුම් සහ ඉලක්කගත ප්‍රේක්ෂකයින් යන සියල්ල විවිධ රටවල ස්ථානගත කළ හැකි අතර, ත්‍රස්තවාදී කණ්ඩායම්වල ලක්ෂණ සහ ඔවුන්ගේ ලක්ෂණවලට එකඟ වීමට සියලු ජාතීන් සහයෝගයෙන් කටයුතු කරන්නේ නම් මිස ත්‍රස්ත විරෝධී ක්‍රියාමාර්ග ඵලදායී නොවනු ඇත. පොදු නිර්වචනයක් පිළිබඳ ගිවිසුම ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ විශ්වීය සහයෝගීතාව සඳහා පියවරක් වනු ඇත.
1972 මියුනිච් ඔලිම්පික් සංහාරයෙන් පසු විශ්වීය එකඟතාවක් ලබා ගැනීමට එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය අසාර්ථක උත්සාහයක් ගත්තේය. සමහර ජාතීන්, විශේෂයෙන්ම අප්‍රිකාවේ, ආසියාවේ සහ මැදපෙරදිග, ලේබලයේ ව්‍යාජ අංගයන් නිසා කණ්ඩායම් ඔවුන්ගේ අරමුණුවලට අනුකම්පා කල බැවින් ත්‍රස්තවාදීන් ලෙස ලේබල් කිරීමට අකමැති විය. බටහිර රටවල් ද ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියා සිදු කළ කණ්ඩායම්වලට අනුකම්පා කර ඇත. මේ වන විට ශ්‍රී ලංකාව තුලද එය සිදුව තිබේ. එකල රේගන් පරිපාලනය නිකරගුවානු කොන්ට්‍රාස්ට සහාය දුන් අතර 1980 ගණන්වල මැද භාගයේ දකුණු අප්‍රිකාවේ අප්‍රිකානු ජාතික කොංග්‍රසයට ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවන් ත්‍රස්තවාදී වූ විට එයට බටහිර සහාය තිබුණි.
කණ්ඩායමේ අරමුණු කුමක් වුවත් විශ්වීය නිර්වචනයක් මගින් ත්‍රස්තවාදය නිර්වචනය කර තිබේ. එය නූගත් සේ හැසිරෙන දේශාපලන කණ්ඩායම් වෙනුවෙන් කඩේ යන ශ්‍රී ලංකා පොලිසියට හොඳ පාඩමකි. ලුයිස් රිචඩ්සන් ඇතුළු කණ්ඩායමක් විසින් ත්‍රස්තවාදය අර්ථ දක්වා තිබේ. ඔවුන් සොයා බැලුවේ ත්‍රස්තවාදය පිලිබඳව ප්‍රකාශ කරන ලද පරිදි ඔවුන් සොයන ඉලක්කවල නීත්‍යානුකූල භාවය පිලිබඳවයි. එය ඉතාම සරලව පැහැදිලිකරන්නේ නම් කණ්ඩායමක් සහ ත්‍රස්තවාදී කණ්ඩායමක් යනු කුමක්ද පිලිබඳව සහ ආත්මාර්ථකාමී ලෙස සිදුකර තිබෙන නිර්වචනයන් පිළිබඳවය. ඔවුන් එහිදී ප්‍රථම නිර්වචනය වුයේ “ත්‍රස්තවාදියෙකු නිදහස් සටන්කරුවෙකු නොවේ” සහ “” යන්නයි. ත්‍රස්තවාදියෙකු ගරිල්ලෙකු ද නොවේ. එය රජයක් විසින් හෝ ඔබට ඇවැසි ලෙස ආත්මාර්ථකාමී ලෙස හෝ යමෙකු ත්‍රස්තවාදියෙකු ලෙස නම් කිරීමට ඇති ඉඩකඩ අවහිර කර තිබේ.
එසේ වුවද, සියලුම ජාතීන් විසින් පිළිගත් නිර්වචනයක් සැපයීමට එක්සත් ජාතීන් ද අරගල කර තිබේ. 2001 දී “ත්‍රස්තවාදී” යන වචනය නිර්වචනය කිරීමට නොහැකි වුවද ත්‍රස්තවාදී බෝම්බ මර්දනය සඳහා වූ ජාත්‍යන්තර සම්මුතිය සම්මත කළේය. සම්මුතිය ආවරණය කළේ ත්‍රස්තවාදයේ ඉතා කුඩා පැතිකඩක් පමණි. එක්ෂත් ජාතීන් විසින් 2001 දී ඒ වෙනුවෙන් අන්තර්කාලීන කෙටුම්පත් නිර්වචනයක් ඉදිරිපත් කරන ලදී. එය දේශපාලන යුක්තිසහගත කිරීම පහත හෙලන අතර ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා “ප්‍රතිඵලයක් ලෙස හෝ “ප්‍රචණ්ඩකාරී ක්‍රියා ත්‍රස්තවාදයක්” ලෙස ලැයිස්තුගත කරයි. එසේ නොමැති නම් එම ක්‍රියාවලිය තුලින් “ජනගහනයක් බිය ගැන්වීම” හෝ “රජයකට හෝ ජාත්‍යන්තර සංවිධානයකට” කිසියම් ක්‍රියාවක් කිරීමට හෝ කිරීමෙන් වැළකී සිටීමට බල කිරීමද එයට ඇතුලත් කර තිබේ. 2007 දී ඔවුන්ගේ එම සම්මුතිය ශාස්ත්‍රීය නිර්වචනයකට මාරු වෙමින් තිබුණි. 2010 දෙසැම්බර් 1 දින එක්සත් ජාතීන්ගේ ත්‍රස්ත විරෝධී කමිටු විධායක අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලයේ ප්‍රධානියා පැවසුවේ “ත්‍රස්තවාදය පිළිබඳ විශ්වීය නිර්වචනයක් නොතිබීම අභියෝගයක්” බවයි.
ත්‍රස්තවාදය පිලිබඳව සොයන පර්යේෂකයන් සහ ශාස්ත්‍රීය සිසුන් විසින්ද නිර්වචනයක දී බුද්ධිමය විනය අපේක්ෂා කරයි. එය ඕනෑම විෂයකට අයත් නිර්වචනයකට පොදුය. එහිදී නිශ්චිත මාතෘකාවක් කෙරෙහි අවධානය යොමු කළ හැකිය. එහිදී පර්යේෂකයන්, ඔවුන්ගේ සංවිධාන අතර ද සන්නිවේදනය කරමින් කරුණු සොයන්නේ නම් සහ ඔවුන්ගේ පොදු භාෂාව මෙන්ම නිර්වචනද භාවිතා කරන්නේ නම්, සමාජයේ ත්‍රස්ත විරෝධී ක්‍රියාමාර්ග සඳහා ඔවුන්ගේ දායකත්වය පහසු කරනු ඇත. බොහෝ ශාස්ත්‍රීය නිර්වචන මගින් ප්‍රචණ්ඩත්වය, දේශපාලනය, සමාජ විද්‍යාව සහ මනෝවිද්‍යාව යන සංයෝජන අවධාරණය කරයි. ප්‍රචණ්ඩත්වයේ තර්ජනය මෙන්ම සැබෑ ප්‍රචණ්ඩත්වය ද ඇතුළත් වේ. නමුත් ශ්‍රී ලංකාව තුල අතීතයේ හෝ වර්තමානයේ එවැනි පර්යේෂණ හෝ ලෝකයා පිළිගත් ක්‍රම හෝ භාවිතා නොකරන බව බවද පෙනේ. එක්තරා අමාත්‍යවරයෙකු මහාචාර්යවරයෙකුට පවසා තිබුනේ “ මට නීතිය වැඩක් නෑ” ලෙසයි. එය බරපතල ප්‍රකාශයකි.
වෝල්ටර් ලැකර් විසින් සරල, පුළුල් නිර්වචනයක් ඉදිරිපත් කර තිබේ. ඔහුට අනුව “ත්‍රස්තවාදය යනු අහිංසක මිනිසුන් ඉලක්ක කර දේශපාලන අරමුණක් සාක්ෂාත් කර ගැනීම සඳහා නීත්‍යානුකූල නොවන බලය භාවිතා කිරීමයි”.
දෙවෙනි කොටසින් හමු වෙමු
(මෙම ලිපියේ කොටස් කිහිපයක් තිබේ. ලිපිය අවසන් වන විට මාතෘකාව හා සම්බන්ධව නීත්‍යානුකූල දැනුමක් ඔබට ලැබෙන අතර ශ්‍රී ලංකා පොලිසියේ සමහර ක්‍රියාකාරකම් ත්‍රස්තවාදීන් සේ කෙරෙන බවට සාක්ෂි සහිතව ඔප්පු වනු ඇත)
